لینک کوتاه: Liks.ir/un
این بخش که به آموزش نشانه ها (الفبای فارسی) اختصاص دارد از درس اوّل شروع می شود و
شامل شش قسمت زیر است:
قسمت اوّل: تصویر بزرگی است که برای ایجاد فضای مناسب برای شروع آموزش، بهانهٔ ایجاد گفت وگو و یافتن واژهٔ کلیدی طرّاحی شده است. معلّم می تواند برای ایجاد تحرّک و رقابت سالم در مشارکت جمعی از این تصویر استفاده کند.
قسمت دوم: شامل سه تا شش تصویر کوچک است که از متن تصویر بزرگ صفحه استخراج و زیر هر تصویر نام آن به خطّ خواندن نوشته شده است.
قسمت سوم: شامل واژه های کلیدی هر درس است و در هر واژه یک صدا با رنگ قرمز آمده که هدف اصلی درس، تدریس همان صداست؛ با این توضیح که چون صدا به صورت مجرّد برای نوآموز هیچ مفهومی را القا نمی کند، در قالب یک واژهٔ آشنا آمده است. سوق دادن نوآموز به یافتن رابطهٔ بین تصویرها و نام آنها (= واژه های کلیدی) مهمترین بخش آموزش است.کار اصلی معلّم پس از یافتن واژه های کلیدی، به همین قسمت متمرکز می شود. او ساده ترین واژ هٔ کلیدی را از میان واژه های کلید که از دهان بچّه ها گرفته است انتخاب می کند و پس از آن به سمت صدای مشترک در واژ ه ها حرکت می کند و صدای مشترک و جای آن را در واژه ها مشخص می نماید و سپس به آموزش مکتوب آن می پردازد و روی تخته می نویسد. تنها تفاوت آموزش کنونی با آموزش قبلی، استفاده از خط انحنادار به جای خطّ زاویه دار است. پس از نوشتن و چند بار تمرین کردن، توجّه بچّه ها را به صفحهٔ قرینهٔ کتاب« کار » جلب می کند و از آنها می خواهد تا در کتاب کار بنویسند.این تمرین پس از اتمام این صفحه و تسلّط نسبی نوآموز بر آن، با نظارت معلّم انجام می گیرد.
توجّه: اگرچه برای شروع کار، بخش کردن واژه ها و صداکشی یادگیری را آسان می کند، تجربه نشان داده است که ادامهٔ آن به شکل افراطی و تأکید بر بخش کردن و صداکشیدن به ویژه زمانی که نوآموز به حدّ قابل قبولی از تشخیص رسیده است، خسته کننده و ملال آور می شود و روند کار را کُند می کند. بنابراین، در شیوهٔ کنونی به کاربرد بیش از حد آن توصیه نمی شود. این مهم به تشخیص همکاران محترم واگذار می شود تا در صورت ضرورت، به اندازهٔ لازم آن را به عنوان ابزاری برای پیشبرد تدریس، (نه در جهت کند ساختن روند آن) به کار گیرند. با وجود این، در سراسر این کتاب، تمرین های بخش کردن و شمردن صداها آمده است.
قسمت چهارم:متن آهنگین و تقریباً کوتاهی است که هدف از آن آشنا شدن چشم نوآموز به هیئت دیگری از واژه است؛ به شکلی یکپارچه به خطّ تحریری. معلّم می کوشد با کمک نوآموز، در خواندن نوشته های این قسمت با کلاس همراهی کند. توجّه شود که تمامی واژه های این قسمت در قسمت دوم با خطّ خواندن (نسخ) آمده است.
توجّه: هیچ ضرورتی ندارد که نوآموز صداهای این واژه ها یا طرز نوشتن آنها را بداند؛ هدف آشنا ساختن چشم نوآموز با هیئت کلّی واژه است.
قسمت پنجم: هیئت درشت و خوانای شکل یا اشکال حرف تدریس شدهٔ امروز است تا نوآموز ابعاد مختلف آن را در گوشهٔ سمت چپ و پایین صفحه به خوبی از نظر بگذراند.
قسمت ششم: طرح انگشت اشاره است که حرف دیروز (با رنگ سیاه)، حرف امروز (با رنگ قرمز) و حرف فردا (با رنگ آبی) در سه جای مشخّص بدنهٔ آن نقش بسته است. این حرف ها تا پایان تدریس نشانه ها ( ١) افزایش خواهند یافت و نوآموز با یک نگاه به انگشت اشاره آنچه را تاکنون آموخته، همیشه پیش چشم خواهد داشت و از افزایش روند آموزش خوشحال می شود آنچه ممکن است در این بخش (تنها در همین بخش) برای همکاران محترم ایجاد ابهام و نگرانی کند، استفاده از حروفی است که نوآموز نخوانده و ندیده است. باید توجّه داشت که کودک در این مرحله از شکل هر تصویر، نام آن را کشف خواهد کرد و وقتی نام هر شکل را در زیر آن می بیند، بین شکل و نام، رابطهٔ عینی برقرار می کند، از اینرو، همهٔ واژه هایی که در این مرحله از آموزش برگزیده شده اند، واژه های عینی و محسوس یا ملموس زبان هستند تا به وسیلهٔ نشان دادن شکل، قابل شناسایی باشند. از آن گذشته با استفاده از اصل تمرین و تکرار و مطرح کردن همین واژه ها در درس بعدی، کار یادگیری آسان می شود .
منبع : کتاب راهنمای تدریس
